Dag 14 : Hoenderloo - Loenen

De dag begint met een regenbui, maar als we elkaar ontmoeten bij de bushalte in Ede is het inmiddels weer droog. Na een half uurtje rijden stappen we uit in het centrum van Hoenderloo. Eerst maar eens een kop koffie voor we gaan wandelen. We vinden een brunchecafe waar behalve koffie ook brood verkocht wordt. De appeltaart smaakt mij goed maar valt wat minder goed bij mijn vriendin.

Het eerste stuk lopen we langs een smal weggetje tussen huizen door. Daarna volgt een prachtige route door het bos. Lange rechte paden die vol liggen met gekleurde bladeren. Een pracht gezicht. Bij de waterbergweg slaan we af. Al kletsend lopen we door en missen daardoor een afslag. Dit ontdekken we als we op de Miggelenbergweg uitkomen en geen rood-witte tekens meer kunnen vinden. We besluiten daarom een klein stukje door te wandelen. We komen voorbij een heide deel uit ipv er dwars doorheen te wandelen. Om toch door een stuk heide gebied te wandelen lopen we in tegengestelde richting. Een prachtig stuk natuur, jammer dat de heide al is uitgebloeid maar we genieten er zeker van. Aan het eind van het pad door de heide lopen we een eigen weg terug naar de hoofdroute.

We volgen een mooi bospad waarbij we de afslag met het Veluwe Zwerfpad negeren. Na een paar afslagen komen we vlak bij een snelweg uit. Aan de overkant is een restaurant. Een plek waar veel chauffeurs even stoppen en van een pauze genieten. We hebben boterhammen bij ons dus nemen we beide een kop muntthee. De boterhammen bewaren we wel voor onderweg. Het blijkt dat mijn vriendin geen trek heeft, zelfs nog vol zit van de appeltaart.

Na deze pauze steken we een snelweg over en wandelen aan de overkant een stuk door het bos langs de weg. De hele dag horen we al schietgeluiden, maar hier overheerst het lawaai van langsrazende auto’s. Gelukkig kunnen we weer verder het bos in en het autoverkeer achter ons laten. Onderweg beklimmen we een pittige heuvel en genieten boven van het prachtige uitzicht. Na een pad omlaag kijken we toch maar even op de app want onze bordjes zijn verdwenen. Achteraf hadden we niet moeten afdalen maar een stuk bovenlangs moeten lopen.

Na nog een stuk door het bos slaan we af en lopen verder langs een smal water, aan beide kanten een houten walkant. Aan de overkant van het water zien we een fietspad waar met regelmaat fietsers voorbij komen. Aan onze kant merken we dat er oude bomen staan waarbij de wortels door het pad komen. Goed opletten dus dat we niet struikelen. We passeren een van de twee watervallen. Wat een bijzonder gezicht is dat. Nadat we de Loenenseweg overgestoken zijn, komen we een tweede nog grotere waterval tegen. Je kunt via een trap afdalen langs het water maar we kiezen ervoor om aan de bovenkant te blijven en zo de waterval te bewonderen. Het blijkt een stuw met een val van ca 15 meter in de Vrijenberger Spreng te zijn.

Na nog een korte wandeling door het gebied rond Loenen lopen we het dorp in. Omdat mijn vriendin zich niet helemaal lekker voelt en weinig zin in eten heeft besluiten we de bus naar Dieren en de trein naar Arnhem te pakken en daar afscheid te nemen. Gelukkig hebben we samen wel heerlijk kunnen wandelen en hebben we genoten van de natuur en elkaar. In het nieuwe jaar plannen we een vervolgdatum om het Trekvogelpad verder uit te lopen.

Alle foto's van Hoenderloo - Loenen.

Dag 13 : Otterloo - Hoenderloo

Alweer een mooie dag om te gaan wandelen. We treffen elkaar in Ede waar we samen de bus naar Otterlo nemen. We starten met koffie en appeltaart in het restaurant waar we de vorige keer gegeten hebben als afsluiting van onze wandeldag. Daarna op pad, wel even goed checken of we de goede kant oplopen. Via een lange, in het begin nog drukke, autoweg gaan we op weg naar de ingang van het Nationale park de Hoge Veluwe. We zijn er sneller dan verwacht en kopen een toegangskaartje. Best wel een fors bedrag maar we willen het Trekvogelpad niet zonder dit prachtige traject lopen.

Op een bospad naast de autoweg lopen we richting het Kröller-Müller museum. Maar vóór we daar aankomen slaan we af en wandelen via trappetjes omhoog de heuvel op. Flink klimmen maar de trap helpt prima. Bovenaan gekomen gaan we even zitten en genieten van het prachtige uitzicht. Het is een stuk natuur in een nieuwe ontwikkelfase. Er wordt hout gekapt, waardoor meer ruimte ontstaat tussen de bergflanken. Op dit specifieke stuk gebeurt dit volgens de oude essenhakhoutcultuur, waarbij nieuw opkomende stronken steeds laag bij de grond worden afgezet. We lopen op en neer door het gebied en krijgen zo een kijkje op de ontwikkeling van het gebied. Het zal nog wel wat jaren duren voor het gebied in een definitieve fase is gekomen.
Het laatste stuk gaat over de Franse berg. Je wandelt hoog door de bossen terwijl beneden het Pampelse Zand zich uitstrekt.

Na onze tocht naar beneden komen we uit bij restaurant de Koperen Kop. Een kop cappuccino valt er goed in terwijl we het vervolg van de route alvast bekijken in de gids. Een prachtig traject door het bos volgt. Onderweg kijken we ook uit naar de vliegenzwam, een rode paddestoel met witte stippen. Voor mijn vriendin is het pas herfst als ze de vliegenzwam heeft gezien. Tot nu toe wel paddestoelen gezien onderweg, maar deze soort nog niet. We wandelen langs een open terrein, heel bijzonder om te zien. We vinden een picknick plaats en genieten daar van onze meegebrachte boterhammen.
Als we weer verder gaan ontdekken we eindelijk de rode paddestoel met witte stippen. De enige die we onderweg zien, dus wel even vastleggen op de foto.


We arriveren bij een meertje, het begin van de waterpartij om Jachtslot St. Hubertus. We zien niet alleen het slot maar ook een paar rood-witte feesttenten aan het water. Die nemen we niet op de foto, want het slot alleen is al prachtig. Als we bij het slot aankomen nemen we plaats op een bank aan het water en eten daar onze laatste boterham op. We genieten van het uitzicht over het water.
Het laatste deel van het traject loopt door de bossen naar Hoenderloo. Als we meer naar het noorden lopen naderen we de rand van het park en horen in de verte (vracht)auto's. Einde van een prachtige wandeling in het rustige natuurgebied.

Rond 16 uur zijn we in Hoenderloo en gaan daar een kop koffie drinken en verder plannen waar we naar toe willen om te eten. Het is nog te vroeg om dat in Hoenderloo te doen. Na de koffie zoeken we de bushalte op naar Ede. In het centrum stappen we uit en zoeken een gezellige plek om te eten. We kiezen voor een pizzeria, maar nemen beiden een heerlijk vleesgerecht met frites en groente. Als afronding spreken we een volgende datum af voor we richting het station lopen. Met veel plezier kijken we terug op een heerlijke zonnige gezellige wandeldag.

Alle foto's van Otterlo - Hoenderloo.

Dag 12 : Ede-Wageningen - Otterlo

Twee keer hebben we onze wandeldag uitgesteld vanwege de hitte. Met een temperatuur van 30 gr hebben we onze wandeling verplaatst naar vandaag. Heerlijke zomerse temperatuur maar niet te warm. We treffen elkaar bij station Ede-Wageningen.

De koffie bij het station zijn we vergeten. We lopen de aanlooproute tot kasteel Hoekelum. Achteraf hadden we nog wat verder moeten lopen maar door ons enthousiasme slaan we het bospad in en lopen om Hoekelum heen. Bij het bruggetje aan de achterzijde merken we dat we verkeerd zijn gelopen. Na wat heen en weer lopen gaan we bij het bruggetje het pad volgen langs het water. Heerlijk door het bosgebied zodat we nog wat koelte krijgen. Door het bos lopen we een flink stuk tot we bij de spoorlijn aankomen. Een prachtig pad wat we aflopen tot we een paddestoel zien. Hier slaan we af en lopen over de spoorweg overgang. Aan de overkant lopen we weer verder, niet langs maar wel parallel het spoor. Links prachtig weidegebied, rechts het spoor. Als we afslaan kruisen we het Veluwe Zwerfpad. We wandelen langs de Ginkelse Heide. Hier komen we de eerste paarse heide tegen. Niet zo vol meer in bloei maar een prachtig gezicht. Aan het begin van het heide zien we een paar verhoogde stroken, niet wetend dat het grafheuvels waren. We lopen verder langs de Wijde Veldweg en laten de korte omleiding door het bos vervallen. Bij het Wijde Veld slaan we af naar rechts. Eerst even een broodje eten en wat drinken. Ondertussen bewonderen we de doeken met dames die daar hangen, de “witte wieven”, onderdeel van het kunstproject "Woest en Bijster". Wat een prachtig initiatief. We gaan verder langs de rand van dit gebied en bewonderen de grafheuvels. Na een rondgang rond het gebied eindigen we bij een kunstwerk die herinnert aan de oorlog. Over de parkeerplaats steken we de weg over en nemen plaats op het volle terras van een restaurant. Gelukkig in de schaduw en met een cappuccino en appeltaart is het even heerlijk bijkomen.

Na een loop om een tweede gesloten restaurant wandelen we verder door de bossen richting Otterlo. Langs het bospad zien we een bord met info over de Heidebloemplas. Over een planken pad lopen we naar een prachtig ven. Even bewonderen we de bloemen en planten voor we terugkeren naar het bospas. Omdat we iets van de route zijn afgeweken volgen we een breed bospad tot we weer op de route zijn. Door de bossen lopen we richting de Mossel. Dit is een theerestaurant midden in de Planken Wambuis, het natuurreservaat waar onze route doorheen loopt. Wat een drukte en groot terras, maar gelukkig vinden we een mooie plek in de schaduw waar we even uitrusten en genieten van een kop muntthee.

Als we weer wat bijgekomen zijn gaan we verder door de bossen, langs heidevelden en een groots gebied met zandduinen. Soms even zoeken naar de juiste weg bij het Mosselse Zand, wat een prachtig stuk natuur. Door het Otterlose buurtbos wandelen we richting Otterlo. Steeds meer huisjes en vakantieparken komen we tegen. Eén park springt eruit, allemaal grote woningen voor 8 personen. Niet echt aantrekkelijk zo dicht bij elkaar. Ziet er ook gesloten uit.

Als we Otterlo binnenlopen blijkt het een klein dorp te zijn, waar ikzelf zelfs niet het restaurant kan herkennen waar ik jaren geleden met mijn zussen gegeten heb. Vlakbij het winkelcentrum, bij een gezellig restaurant, besluiten we lekker buiten op het terras te gaan zitten. We eten een heerlijke maaltijd, alleen jammer dat er zoveel vliegen rond ons bord zwerven. Met hulp van een waaier verbetert het wat zodat we rustig onze maaltijd kunnen opeten. Daarna lopen we richting ons opstappunt vlakbij de rotonde aan de rand van het dorp waar we op de bus stappen naar Ede. Hier nemen we afscheid met alvast weer een afspraak voor het vervolg van het Trekvogelpad.

Alle foto's van Ede-Wageningen - Otterlo.

Dag 11 : Rhenen - Ede

We treffen het wel dit jaar. Ook nu weer een dag vol zon voorspeld, dus zonnebrand in de tas mee om goed in te smeren.

In de trein naar Rhenen ontmoet ik een grote groep middelbare scholieren voor een uitje naar de dierentuin. Heerlijk om van de jeugd te genieten terwijl er door NS-personeel en volwassenen toezicht wordt gehouden. In Rhenen stap ik uit en zie aan het begin van het perron mijn vriendin op mij wachten. Onderweg wordt het lastig om koffie te krijgen dus lopen we eerst Rhenen in om op een terras koffie te drinken, uiteraard ook met appeltaart erbij.

Vanuit Rhenen lopen we naar de Nederrijn en wandelen verder langs het water. Eerst onder de brug door en dan verder richting de Grebbeberg. Om de Grebbeberg op te komen nemen we een trap omhoog, wel even zwoegen om boven in het bos te komen, maar dan heb je ook een prachtig uitzicht over de rivier en laaggelegen land. Het pad slingert door het bos waarbij we zoveel mogelijk langs de rand blijven lopen met uitzicht op de rivier. We passeren een vervallen kleine burcht in het bos. Binnen in zien we zelfs een afbeelding op de muur.

We lopen verder door het bos tot we bij een uitzichtspunt komen om de indruk van het omliggende landschap bewonderen. Even wachten tot we de groep mensen die ons voor is de ruimte hebben gegeven om de omgeving te bewonderen. De groep blijkt familie te zijn van een koorlid van het Wageningse koor van mijn vriendin. We kletsen even bij, voor we samen weer verder gaan.

De Grebbeberg kent een lange historie. In mei 1940 werd hier de slag met de Duitse troepen uitgevochten. In 5 dagen zijn hier veel Nederlandse militairen gesneuveld en begraven op het Militaire Ereveld. Bovendien is de Grebbeberg ook een landschapsovergang met het omringende lage rivieren landschap. De Grebbeberg rijst hier als een klif uit het water op.

We wandelen verder langs een slingerend pad langs het Valleikanaal, prachtig om te zien. Wel even insmeren met zonnebrand nu we uit de bossen zijn. Het Valleikanaal is deels bestemd als versterking van de Grebbelinie, deels als een verbetering van de afwatering van de Gelderse vallei.

Bij de Binnenveldse Hooilanden besluiten we een natuurpad door beschermd natuurgebied te lopen. Wat een geweldige route is dit, echt genieten van dit prachtige pad midden in de natuur. Alleen het vlonderpad om dichter bij de broedende vogels te komen mochten we niet op. Aan het eind van het natuurpad ontdekken we een watergebied met vogels, nog even genieten voor we onze route verder lopen.



We wandelen verder langs de rivier de Krommesteeg en zien ook verschil in langschap. Kronkelende wegen met boerderijen, waar we runderen, kippen en varkens tegenkomen. Een knus landschap met bochtig verloop te danken aan een dekzandrug waarop akkerbouw mogelijk is. We naderen Bennekom, lopen een stukje langs de snelweg om dan de N781 over te steken. Langs de rand van Bennekom lopen we verder richting Ede. Even zoeken naar de juiste weg voor we Ede inlopen langs Hoekelum. Hier gaan we afwijken van de route, volgende keer gaan we via het Hoekelumsche bos verder. Voor nu wandelen we Ede in, best nog wel een flink stuk naar het station en dan nog verder het centrum in. Warm maar voldaan genieten we van een pilsje op een terras voor we besluiten bij de griek te gaan eten. Pas ergens in augustus gaan we verder met het Trekvogelpad.

Alle foto's van Rhenen - Ede.

Dag 10 : Amerongen - Rhenen

Het lijkt wel of we opnieuw de mooiste wandeldag van de week gekozen hebben, er is alleen maar zon voorspeld. Als we allebei in Amerongen aankomen lopen we naar het restaurant voor koffie. Het restaurant gaat pas om 11 uur open, dus besluiten we eerst naar de Amerongse bovenpolder te lopen. Langs kasteel Amerongen en dan verder de uiterwaarden van de Nederrijn in. De vorige keer was deze nog gesloten vanwege het broedseizoen, van april-september is het gebied wel toegankelijk. We wandelen een stuk langs het water en genieten van het prachige uitzicht. Daarna keren we om en wandelen terug naar het kasteel en het restaurant. De zon is al lekker gaan schijnen dus is het fijn even bij te tanken met koffie en appeltaart.

Daarna lopen we verder langs het water van de Nederrijn tot we bij een uitkijktoren komen. Deze komt bekend voor, we zijn hier al eens eerder geweest. Even naar boven lopen en genieten van het prachtige uitzicht. Er hangt een grote poster aan de wand waar mijn vriendin zelfs een aantal vogels van herkent, zelf ben ik er minder in thuis maar geniet er wel van. Bij ‘t Wissel slaan we af van het water en lopen het bosgebied in. Na een tijdje begint de weg omhoog te lopen en naderen we de hoogste top van de Elsterberg. Net niet zo hoog als de Amerongse berg, maar wel fantastisch mooi. Daarna lopen we om Elst heen aan de noordkant en komen terecht in een open landschap met heide. Er zijn wel heel veel bomen gekapt, de stompjes staan nog overeind en hier en daar liggen nog boomresten. We rusten even uit en eten op een bankje onze boterhammen op. Daarna lopen we verder langs een watertje afgezet met boomstammen. Van de foto’s van de wandeling 1,5 jaar geleden herken ik ook dit stuk wel.

Als we doorlopen naar het bos wandelen we ineens door een prachtige rode bomenpracht. Wat een prachtig gezicht is dat. We nemen even wat foto’s voor we verder lopen.

Als we bij het uitzichtspunt over de zandafgraving Kwintelooyen komen genieten we van de rust, de wandelpaden in de omgeving en de dorpjes in de verte. We keren weer om en wandelen langs een hooggelegen pad verder tot het volgende uitzichtspunt. Hier rusten we even uit en genieten van het uitzicht. Daarna wandelen we verder door het Remmersteinse bosch. Wel even op de mobiel kijken waar we precies zijn om de juiste weg naar Rhenen te nemen.

Rond 16.15 wandelen we Rhenen binnen en besluiten eerst even een kop thee te nemen. De Hema blijkt de beste plek te zijn, heerlijk op een terras met uitzicht op een molen. Ondertussen zoeken we naar een leuk restaurant en besluiten naar de Nederrijn te lopen om te gaan eten bij Moeke. We mochten niet op het terras gaan zitten om eerst wat te gaan drinken. Het enige plekje waar we wel mochten zitten was aan een tafel vlak bij een rokende dame. Uiteindelijk kon je alleen binnen eten dus besluiten we dat maar te gaan doen. Niet lang daarna stroomt het restaurant vol en zijn de meeste tafels bezet, dus blij dat we nog een plekje hebben gevonden. De maaltijd van salade met frites was heerlijk. Het was nog wel een stuk langs het water lopen voor we bij het station aankwamen waar we afscheid genomen hebben. Over ruim een maand de volgende etappe, hopenlijk net zulk zonnig weer als vandaag.

Alle foto's van Amerongen - Rhenen.

Dag 9 : Langbroek - Amerongen

Een periode met mooi zomers weer lokt ons om weer te gaan wandelen. We komen vanaf twee verschillende kanten en ontmoeten elkaar in Doorn. Met een half uur te gaan voor de bus naar Langbroek vertrekt, gaan we zitten op een gezellig terras vlak bij de halte. Eerst maar eens koffie met een stukje taart voor we op pad gaan. Heerlijk zitten in het zonnetje en genieten.

Op tijd rekenen we af en pakken de bus naar Langbroek. Even lopen naar de Langbroeker Wetering waar onze route start. Het is een route waar volop gefietst wordt, maar ook auto’s racen langs. We lopen langs de weg aan de kant van tegemoet komend verkeer om goed zicht te houden. We zijn blij als we tegenover Sandenburg even een omweg maken en een blik kunnen werpen op donjon Walenburg en landhuis Sandenburg. De Langbroeker Wetering bevat veel prachtige kostbare kleine burchten uit vroegere tijden. Even verderop komen we bij Groenesteijn , slaan af van de wetering, en lopen door prachtige veldjes met struiken en bloemen verder. Wat een pracht gezicht. Natuurlijk maken we wat foto’s van de varkens rond Groenesteijn en de natuur erom heen.

We wandelen verder tot de Gooyerwetering, net als de Langbroeker Wetering een favoriet fietspad in Utrecht. Het is wel straatweg, iets minder comfortabel lopen. Gelukkig slaan we al snel af richting Darthuizen waarbij we over de Zandweg gaan. Van Darthuizen zelf zien we niet veel. We wandelen richting kasteel Broekhuizen. Eerst willen we graag even uitrusten dus lopen we om Broekhuizen heen door het bos tot we een prachtige picnic plek vinden met uitzicht op het statige pand. Heerlijk in de zon genieten van ons brood en rondkijkend naar het prachtige park erom heen. We lopen door het omliggende park verder. Jammer dat we weer op een gewone weg uitkomen en niet verder door het bos kunnen. Als we op de weg richting Leersum lopen besluiten we even een kop koffie te nemen bij de Boterbloem, een soort minicamping bij een boerderij. Helaas gesloten dus lopen we een stukje terug tot we landgoed Kolland inslaan. Een prachtig bosrijk pad met eiken en essenhout dat helemaal doorloopt tot de Lekdijk. Het eiken en essenhout op de percelen achter de boerderij Kolland is bedoeld als kaphout, gemiddeld eens in de zeven jaar.

Als we op de Lekdijk komen bekijken we de route door de uiterwaarde, helaas nog gesloten ivm het broedseizoen. Wel een prachtig stuk om de volgende keer alsnog te lopen voor we verder gaan met de officiele route. Voor nu wandelen we een stukje over de dijk en slaan dan af om een blik te werpen op een groep schapen met allemaal jonge lammeren. Van daar uit lopen we tussen gekapte bomen door met metalen platen op de grond. Verderop, terwijl we even rusten, komen twee werkmannen met meetapparatuur aan die ons vriendelijk groeten. Even verderop zien we ze aan het werk als wij afslaan richting Zuylenstein. Dit huis is rond 1980 gebouwd en heeft veel grond erom heen. Jammergenoeg is er veel gekapt en worden we omgeleid.

Als we om het huis Zuylenstein zijn gewandeld komen we uit in Amerongen. Uiteraard willen we ook het kasteel bewonderen. Het kasteel zelf kunnen we niet meer in, maar de tuinen zijn nog wel open. Eerst een heerlijk kop thee voor we de tuin bewonderen. Hier en daar bloeit er al wat, maar het is het begin van het voorjaar dus de komende weken zal er nog veel meer in bloei komen. We lopen door de tuinen en genieten. Nog even op zoek naar het beeld van Diana, godin van de jacht. Als we bij het Kinderhuisje even op de bank uitrusten kijken we alvast naar de vervolg trajecten. Zo willen we de volgende keer nog een stukje door de uiterwaarde (Bovenpolder) lopen voor we verder gaan naar Rhenen.

Op het terras van restaurant Buitenlust in Amerongen genieten we van de rust en een 0% biertje voor we naar binnen gaan voor een warme maaltijd. Na afloop van het heerlijke eten bestellen we nog een kop cappuccino, maar is druk en het duurt te lang voor we die krijgen. Dus besluiten we af te rekenen en op tijd de bus te halen. We staan er net als de bus aankomt. We zwaaien nog even en vertrekken beide weer de andere kant op naar huis. Wat een heerlijke dag hebben we gehad.

Alle foto's van Langbroek - Amerongen.

Dag 8 : Austerlitz - Langbroek

Om 10.45 treffen Marian en ik elkaar bij de bushalte van Driebergen-Zeist. Samen reizen we het laatste stuk met de bus naar Austerlitz. Er is geen koffiegelegenheid dus gaan we direct op pad. Wel even zoeken welke richting we uit moeten lopen, maar na wat heen en weer lopen vinden we de juiste richting. We lopen al kletsend verder richting Maarn. Wat opvalt zijn de grote plassen die we onderweg tegenkomen in het bos. Vaak moeten we iets van het pad afwijken om droge voeten te houden. Verder is het droog, het zonnetje schijnt dus zijn we best tevreden met het weer. Na een klein uur wandelen komen we langs de Koepel van Stoop, gebouwd in circa 1840 in neoclassicistische stijl door (tuin)architect J.D. Zocher jr. in opdracht van J.B. Stoop. Vlak erna ontdekken we een prachtig stuk heide, nog wel niet in de prachtige paarse gloed maar wel mooi om langs te lopen.

Vlak voor we Maarn naderen lopen we een deel langs een zandvlakte. Even blijven we staan om de prachtige natuur op ons te laten inwerken. Na het oversteken van de snelweg is het zoeken naar de juiste route. We oriënteren ons op een pad door het bos langs de huizen. Het bos is voor een deel geveld en misleidend. Uiteindelijk vinden we een pad wat ons verder de goede richting uithelpt. Langs de route staat een bord met informatie over Landschap de Koeheuvels die we even rustig lezen.


In Maarn is het tijd voor koffie, dus zoeken naar een restaurant. Niet te vinden... maar in het buurthuis annex sporthal is een kantine, waar we als enige gasten koffie met gevulde koek nemen. Even bijkomen voor het volgende stuk van de tocht. We lopen door Maarn en vervolgen de route naar Doorn. Door het bos wandelen blijft een uitdaging met de vele natte stukken. Onderweg komen we langs een pad waar de bomen worden geveld. We maken even een praatje met de man die de graafmachine bediend.