Coronatijd: Rhenen - Amerongen

Er is wisselvallig weer voorspeld, in onze tassen zit regenkleding: "Beter mee dan om verlegen", zegt mijn vriendin, dus we gaan uit van een droge dag. Door de Coronatijd willen we niet naar Amsterdam en Diemen reizen met het OV, dus kiezen we een wandeling een stuk dichter bij huis, nl Rhenen - Amerongen. Op zich is dit een traject van het Trekvogelpad, dat we later nog gaan lopen. We wandelen het nu in tegengestelde richting.

Het is rustig in de trein naar Rhenen. Mondkapje op, want dit is verplicht in Coronatijd. We hebben het er voor over en willen graag blijven wandelen ondanks deze lastige Coronatijd. Bij aankomst staat mijn vriendin al te wachten op het perron. Eerst natuurlijk naar het stationsrestaurant voor koffie met appeltaart.
Vanaf het restaurant lopen we richting het water, de Nederrijn en volgen het smalle pad zelfs iets langer dan de route aangeeft. We hebben een prachtig uitzicht op de Cunerakerk. Het schijnt dat de maagd Cunera in Rhenen is vermoord. Het pad langs de Nederrijn is mooier dan lopen door het dorp Rhenen. Als we dan aan het eind Rhenen inlopen passeren we de grote kerk, waar we samen ook binnen zjn geweest toen we het Maarten van Rossumpad liepen. Om de kerk heen missen we de markeringstekens en lopen op gevoel door de hoofdstraat naar de poort. De straat oversteken en dan via een smalle weg omhoog richting de autoweg.

Na het oversteken wandelen we het Remmersteinsche bosch in. Dat het herfst is merken we aan de bladeren op de grond en de vele mooie paddenstoelen die we ontdekken langs het pad. De smallere bospaden gaan over in een brede boslaan met aan weerszijde doorkijkjes. Als we de weg omhoog lopen komen we langs een uitzichtpunt met bankjes. Een paar vogelaars bezetten de ene, wij nemen plaats op de andere. Heerlijk in het zonnetje met uitzicht over de Kwintelooyen, een zandafgraving uit 1970. Er lopen wandelpaden doorheen en via een trap kun je afdalen naar het lager gelegen deel. Het uitzicht is prachtig vanaf ons bankje. Een mooie gelegenheid voor een boterham.

Langs de afrastering lopen we verder. De lucht betrekt en de eerste spetters vallen. Regenjas aan en weer verder op weg richting Elst. Het idee om het dorp in te gaan voor koffie laten we varen,

een snackbar trekt ons niet aan. Boven Elst langs lopen we door het bos en een later stuk over een open vlakte. In het midden een waterplas met een prachtige rietkraag erom heen. Op het bankje zittend kijken we even om ons heen. Als we weer spetters voelen wandelen we verder en komen op een klinkerweg uit langs de rand van het dorp. Omdat de markering ontbreekt steken we langs een weiland door naar een bos pad die we achteraf hadden moeten lopen volgens de route. We komen nog vele soorten paddenstoelen tegen, maken foto’s en zoeken naar de echte rode. Helaas niet gevonden. Als we weer vlak bij de Nederrijn uitkomen zien we een pannenkoek restaurant. Hier nemen we even een pauze voor koffie. Wel handen met gel schoonmaken en registreren. Zonder kom je nergens meer binnen.

Het laatste stuk naar Amerongen is prachtig. Een geweldig uitzicht over het water met begroeide inhammen. Vanaf een uitkijk plateau zien we het nog veel beter, schitterend. Het pad volgen we verder en lopen langs Kasteel Amerongen het dorp in, langs de kerk op weg naar de Buitenlust waar we gereserveerd hebben voor de warme hap. Het is hier warm, gezellig en het eten smaakt voortreffelijk.



Na het eten zoeken we in beide agenda’s naar een nieuwe datum voor een volgend traject van het Trekvogelpad. Het liefst willen we dan vanaf Weesp gaan wandelen, iets ten zuiden van Amsterdam.
Komende week horen we of dit op korte termijn mogelijk blijft of tijdelijk niet door de maatregelen tegen Corona. We gaan allebei met de bus naar huis, de een richting Utrecht, de ander naar Wageningen, en we zijn blij dat we ondanks de voorspelde buien toch besloten hebben te wandelen. Het viel enorm mee en het was als vanouds genieten samen.

Alle foto's van Rhenen - Amerongen

Dag 4 : Voorsterbeek - Het Schouw

De laatste keer dat we een traject van het Trekvogelpad hebben gelopen was op 21 december 2019. Daarna kwam Corona en hebben we dichterbij huis een paar keer gewandeld, zodat we niet afhankelijk waren van openbaar vervoer en mondkapjes.

Eindelijk durven we het erop te wagen. Met de trein naar Zaandam en dan de bus naar Zaandam Voorsterbeek. In de ochtend trok een flink buienfront over het land, maar bij aankomst in Voorsterbeek scheen de zon. Opgelucht dat we de mondkapjes af mochten doen liepen we naar het startpunt van het traject. Maar eerst koffie want verderop is onderweg geen restaurant meer te vinden. Even wachten tot het Heerenhuis opent en dan na het ritueel van handenwassen in de schaduw op het terras. De appeltaart is zeker aan te bevelen.

Het dorp, met prachtige walkant en bootjes aangemeerd voor de huizen, lopen we uit. We worden verrast door een prachtig pad slingerend door begroeid maar waterrijk gebied. Langs de Jagersplas komen we bij het viaduct onder de A7 en lopen even heen en weer om te zoeken hoe we aan de andere kant van het spoor moeten komen. Het blijkt een wandeling langs de weg met dan een opgang omhoog zodat we over de weg kunnen gaan en via een lange afgang aan de juiste kant komen. Een flink stuk wandelen langs het spoor tot we via het dorpje de Haal afbuigen naar het recreatiegebied het Twiske.

Het Twiske is ontstaan door drooglegging van laagveenmoeras en ontzanding voor de Coentunnelweg. Wat een prachtig gebied, we genieten volop van de paden die slingeren rondom de water inhammen. Er is zelfs een heus strand aangelegd, met speeltoestellen en voorziening met toiletten. Het pad loopt ook deels door de Stootersplas, stukjes begroeid land met vlonderbruggen. Vanuit daar heb je goed zicht op de stranden in het recreatiegebied en de grote waterplas. Heerlijk met de wind erbij, anders was het toch wel erg warm geweest om door het waterrijke gebied te wandelen. Het pad volgt de oever van de Stootersplas tot dit overgaat in een smalle waterstrook. Heerlijk beschut om te lopen. Niet blij zijn we met een paar koeien die op het pad staan. Voorzichtig en stil maken we een ruime bocht om hen niet te storen.

Bij de Twiskermolen verlaten we het recreatiegebied en wandelen Landsmeer in. Een rustig dorp met een paar winkelstraten. Even een moment om de voeten te laten rusten. Genietend van een ijsje tanken we even bij, jammie dat smaakt naar meer! We lopen al te ver het dorp uit, dus gaan een stukje terug voor we een pad vinden achter de huizen langs dat uitkomt in de weilanden. We komen hier zelfs een enkele andere wandelaar tegen. Op de hoofdweg wandelen we het laatste stukje naar het Noordhollandsch kanaal. Met een pondje worden we naar de overkant gebracht. Langs een klein stukje autoweg komen we uit bij de bushalte.

De bus naar Amsterdam CS komt net aanrijden, maar hij rijdt door omdat we nog geen tijd hadden gehad om onze mondkapjes op te doen. Gelukkig komt vrij snel daarna weer een bus en met een 13 min rijden arriveren we op het station. In Utrecht stappen we uit en genieten op het stationsplein op het terras in de buitenlucht van een koel glas bier en een heerlijke Japanse kipschotel. Wat een fijne dag om op terug te kijken en nu al weer zin in het vervolg over een maand.

Alle foto's van Voorsterbeek - Het Schouw

Coronatijd: Jufferpad

Het plan was om vrijdag 10 juli weer samen een wandeling te gaan maken. De voorspelling van het weer is slecht, regen en harde wind. Gezien de aanstaande vakantie willen we het wel door laten gaan, dus verschuiven we de afspraak naar de zondag. Het Jufferpad, een klompenpad met vertrek vanuit station Veenendaal - de Klomp, ligt voor ons beiden redelijk goed bereikbaar. Mijn vriendin komt op de fiets, ikzelf met de trein. Voor het eerst ervaren hoe het is om te reizen met mondkapje op. Niet-essentiële reizen met de trein, mét mondkapje, mag weer sinds 1 juli.

Rond 11 uur hebben we afgesproken en dat lukt ook. De fietstocht van mijn vriendin was iets langer dan gepland, met een zoektocht door Veenendaal, dus willen we eerst pauzeren en koffie drinken. Na de aanlooproute vanaf het station is er bij het startpunt een restaurant met terras, waar we heerlijk in de schaduw gaan zitten. Uiteraard cappuccino met appeltaart, volgens traditie.

Daarna wordt het zoeken naar het startpunt die na het spoortunneltje zou moeten beginnen. Volgens de app van het klompenpad lopen we het pad voorbij en lopen een stukje terug. Een voorbijganger op de fiets vraagt of hij kan helpen. Als onderhouder van het klompenpad weet hij precies de opgang aan te wijzen.

We klimmen naar boven en lopen rond een open deel van het park met bunker. Aan het eind slingert het pad door een prachtig stuk bos. We klimmen over een hek en komen dan tot de ontdekking dat het vervolg afgesloten is vanwege het broedeizoen. Wat een pech, we zijn precies een paar dagen te vroeg.

Dan maar weer terug, opnieuw komen we langs het restaurant, vervolgen de alternatieve route langs het spoor en komen uit op een autoweg. Hier moeten we een flink stuk langs blijven lopen. Jammer met die voorbijrazende auto’s. Aan het eind linksaf en dan al snel een park in.

Tot onze verrassing is dit de toegangslaan naar het kasteel van Renswoude. Wat is het daar prachtig gelegen. We zijn niet de enigen die stil blijven staan voor een foto. Er volgt een rondwandeling om het kasteel door het park, die eindigt aan de rand van een wijk van Renswoude. Op het bankje eten we een boterham en genieten van de rust.

Daarna slingert het pad om het dorp heen, we kruisen de weg met restaurant de Dennen. Door een weiland volgen we de oever van een beekje. In de verte een huis met daken waar de zon op de zonnepanelen schittert. De landhuizen hier zijn groots en al slingerend passeren we er enkele van.

Bij een van de landgoederen hoort een flink stuk grond, alleen de paden zijn toegankelijk voor bezoekers. We ontdekken een afgraving en zijn benieuwd naar het doel ervan, een vijver in aanleg?

Het gebied is prachtig met in de verhoogde bermen klaprozen en andere wilde bloemen. Soms is een stuk langs de beek afgezet met lint, daar mogen we blijkbaar niet te dicht bij het water komen. De route buigt weer af naar het zuiden richting Veenendaal.

Als we de Arnhemse weg kruisen slaan we af naar restaurant het Hof. Het is rond 17 uur en op het terras vinden we nog een tafeltje in de schaduw. Eerst genieten we van een koel alcohol vrij biertje voor we naar binnen gaan om te eten. Van te voren hadden we gereserveerd, verplicht in deze coronatijd. We merken dat het een populair restaurant is, de tafels raken steeds meer bezet. Het eten is heerlijk, wat een weldaad na al die maanden dat dit niet mocht. Na het eten wandelen we rustig naar het eindpunt en het stukje aanlooproute naar het station. Een datum voor een vervolg afspraak zijn we in alle drukte vergeten, maar dat komt wel na de vakantie. Wat een heerlijke dag was het weer, genieten van de zon en elkaar.

Alle foto's van het Jufferpad

Coronatijd: Stoetwegenpad

Sinds medio maart 2020 is Nederland in ‘lockdown’ vanwege het besmettelijke Coronavirus. Advies is zoveel mogelijk thuis te blijven, ook reizen met de trein mag alleen door mensen met een vitaal beroep. Een treinrit voor een wandeling valt daar niet onder.

We missen al snel onze gezamenlijke wandelingen, dus zoeken we naar een alternatief. Op 12 juni is het zover. Mijn vriendin wordt door manlief bij mij thuis afgeleverd. Het is een beetje onwennig omdat we elkaar niet even mogen knuffelen. Na een kop koffie, op afstand in de tuin, pakken we de fiets en gaan op weg naar Bunnik waar het Stoetwegenpad begint. Dit is een klompenpad, dat start bij het Wapen van Bunnik. Het is lekker weer en het fietstochtje is met 7,5 km een leuke opwarmer.

De fiets laten we achter bij het café en we wandelen richting de Kromme Rijn. De Kromme Rijn loopt ook langs fort Rijnhauwen, waar we samen al eerder gewandeld hebben en genoten van een heerlijke pannenkoek op het terras. Dat was toch wel een andere tijd realiseren we ons. De aanloop route gaat over het Jaagpad langs het water. Het is te smal om naast elkaar te lopen en met 1,5 afstand is dit helemaal onhaalbaar. Natuurlijk kijken we even naar de prachtige villa’s aan de overkant. We lopen met de klok mee om zo wandelaars uit tegengestelde richting te mijden. Dit is het advies op de website van de klompenpaden. 

Bij een klein bruggetje slaan we naar links af. Het pad gaat langs de Wulperhorst, waar we niet veel van zien vanuit de verte, ook omdat het in de steigers staat. Door een zandpad midden in het weiland naderen we Zeist.

 
Vlak voor we de eerste huizen zien slaan we af en lopen parallel aan de Driebergseweg. Gelukkig horen we weinig tot niets van het verkeer. Het is genieten en flink bijkletsen. De laatste keer dat we samen wandelden was vlak voor een korte vakantie eind februari/begin maart. Via het Perenlaantje bereiken we toch de Driebergseweg, maar duiken dan al snel het park rond buitenplaats de Breul in. Het landgoed heeft een Britse uitstraling door de grote halfronde uitstekende voorkant. Het is heerlijke lopen door het park rond de vijver. 

Vanaf de buitenplaats is het even zoeken naar de route. Deze is verplaatst door de bouw van een nieuw station bij Driebergen-Zeist. Even omlopen en de kaart bij de hand houden, zo komen we aan de andere kant van het spoor weer op het klompenpad. Het pad kronkelt door de buitenwijk en dan verder richting de Kromme Rijn. Een deel gaat door een groenstrook met Essenhakhout. Vlak bij de overgang van de snelweg A12 schijnen ringslangen voor te komen, gelukkig blijven ze bij ons uit de buurt. Dit zal mede door de warmte komen, de temperatuur is inmiddels flink opgelopen. Met een slinger komen we weer op het Jaagpad, de zon schijnt flink op onze hoofden en we krijgen het erg warm. Het laatste stuk van het Jaagpad is weer de aanlooproute. Terug bij het Wapen van Bunnik zien we in de schaduw nog een plaats op het terras. Hier genieten we voor het eerst sinds tijden weer van en een alcoholvrij biertje smaakt daar het goed bij.

Vanaf het café fietsen we nog een stukje om, langs Fort Rijnhauwen terug naar huis. In de tuin wachten we op manlief van mijn vriendin. Samen drinken we op deze bijzondere en zeker heel gezellige wandeldag.

Alle foto's van het Stoetwegenpad