Al dagen waren de voorspellingen voor zaterdag de 21e december dat het droog weer zou zijn. We wagen het erop, met in het achterhoofd dat het ook niet zeker is hoe het weer in januari zal zijn. Er kan dan wel sneeuw liggen. Dit traject wandelen we op zaterdag, omdat de veerpont bij Spijkerboor in de winter alleen in het weekend vaart. Na een vlotte reis stappen we uit bij halte Wollandje en lopen het dorp in. Het regent een beetje. Tegenover de Waag vinden we een restaurant waar we in gezellige kerstsfeer koffie met appeltaart nemen. Als we weer buiten staan is het droog geworden. Langs huisjes met karakteristieke Zaanse trekjes lopen we naar het eind van de straat en lopen de Westdijk op. Aan de ene kant nog zicht op De Rijp en de andere kant weidse sompige graslanden met slootjes ertussen.
We lopen langs Fort Spijkerboor, het grootste en modernste fort van de Stelling van Amsterdam. Vlak voor we bij Spijkerboor aankomen zien we het pontje net naar de overkant varen. Snel komt de schipper terug om ook ons over te zetten. Hij vindt het gezellig om even een praatje te maken.
We zijn de 5e en 6e die hij vandaag overzet en dat maakt het als vrijwilliger toch ook fijn iets te betekenen.
Aan de overkant gaat de route over de brug en dan over de Oudelandsedijk langs de Knollendammervaart. Wie verzint zo’n naam. We wandelen tegen de wind in soms met een vlaag regen. Maar echt nat worden we niet. Overal om ons heen drassige weilanden met volop vogels. Niet echt bijzondere maar wel leuk om te zien als een groep vogels als een wolk door de lucht beweegt. In Oostknollerdam passeren we een oud smal bruggetje, met een sluisje om de waterstand te reguleren. Even verder een pontje die je zelf met een draaiwiel kunt bedienen. In het dorp is geen cafe of restaurant dus zitten we kort op een bank op het Pleintje, net een soort brink, om een boterham op te eten en de benen even te laten rusten.
Niet ver buiten het dorp zien we een begraafplaats omsloten door een hoge haag. Aan de andere kant van de weg een koetshuisje waarmee de doden vervoerd werden. Na de begraafplaats slaan we af naar de Schaalsmeerdijk en lopen door een prachtig vogelgebied Wormer en Jisp. Midden in
het landschap staat een oud huis te koop, vrij uitzicht heeft het zeker, maar het heeft ook een flinke opknapbeurt nodig. Hier en daar is het behoorlijk drassig en glibberen we een beetje. Wel met een prachtig uitzicht over De Marken. Terug op de hoofdweg naar Wormer komen we uit bij Bezoekerscentrum de Poelboerderij. Het pand is dicht. Net als we verder willen lopen begint het meer te regenen. De buienradar geeft aan dat het nog wel een kwartier kan duren voor de piek voorbij getrokken is. Uit de wind, op een kleine verhoging waar we gelukkig droog blijven, eten we onze laatste boterham op. Tegen de tijd dat de regen flink is geminderd gaan we verder langs de rand van open water De Poel met dorre rietkragen langs de
rand. Best een mooi uitzicht als je daar woont, al moet je wel een waterliefhebber zijn. De route slaat af richting Wormer zelf. Hier raken we de route kwijt, staan vlak voor de weilanden met uitzicht op de molens waar we naar toe willen. Helaas geen brug over het water. Met hulp van de gps lopen we terug naar de Dorpstraat en pikken daar het Trekvogelpad weer op. Een grindpad volgend komen we uit op een weg waar de route splitst. Naar links voor het vervolg van het Trekvogelpad, naar rechts voor de aan- en aftakroute Zaanse Schans en station. We kiezen voor de laatste, in de verwachting dat we door een prachtig natuurgebied gaan lopen. Dit valt wat tegen. Veel industrie en een autoweg die best druk is.
Uiteindelijk wordt toch de verwachting waar gemaakt als we bij de Zaanse molens uitkomen. Een schitterend gezicht, met al die draaiende molens op een rij. De hele Zaanse Schans staat er vol
mee. En aan het toerisme, wat zomers vast nog veel meer is, merken we ook dat dit toch een bijzonder Hollands plekje is. Veel mensen, met name Japanners, die ons tegemoet lopen met fototoestellen en ook de molens van binnen bewonderen. Overal ruik je warme chocola. Dichter bij het dorp ontdekken we een Openluchtmuseum met authentiek ogende huisjes, al twijfelen we of het echt zo origineel is. Wil je een bezoek brengen aan het museum dan moet je echt wat tijd hiervoor uittrekken. Wij wandelen over de grote brug met nogmaals prachtig uitzicht op de vele molens en karakteristieke Zaanse huisjes.
Na een cappuccino in een heerlijk warm restaurantje gaan we naar het station. Dit blijkt iets moeilijker bereikbaar dan gedacht omdat de hoofdingang zich aan de andere kant van het spoor bevindt, bereikbaar via de P&R parkeerplaats. Met de trein en overstap in Zaandam komen we terug in Utrecht. In een klein gezellig straatje achter de Mariaplaats kunnen we nog een tafeltje bemachtigen, het is tenslotte zaterdag, en genieten we van een welverdiende maaltijd. In de trein heeft mijn vriendin al uitgezocht hoe we de volgende keer met de bus naar de halte Voorsterbeek kunnen gaan zodat we niet het lange stuk langs de verkeersweg hoeven te lopen. Met twee optionele wandeldata in januari 2020 in de agenda nemen we afscheid in Utrecht om beide met onze gezinnen te gaan genieten van de feestdagen.
Alle foto's van De Rijp - Zaanse Schans
