Dag 3 : De Rijp - Zaanse Schans

Al dagen waren de voorspellingen voor zaterdag de 21e december dat het droog weer zou zijn. We wagen het erop, met in het achterhoofd dat het ook niet zeker is hoe het weer in januari zal zijn. Er kan dan wel sneeuw liggen. Dit traject wandelen we op zaterdag, omdat de veerpont bij Spijkerboor in de winter alleen in het weekend vaart. Na een vlotte reis stappen we uit bij halte Wollandje en lopen het dorp in. Het regent een beetje. Tegenover de Waag vinden we een restaurant waar we in gezellige kerstsfeer koffie met appeltaart nemen. Als we weer buiten staan is het droog geworden. Langs huisjes met karakteristieke Zaanse trekjes lopen we naar het eind van de straat en lopen de Westdijk op. Aan de ene kant nog zicht op De Rijp en de andere kant weidse sompige graslanden met slootjes ertussen.

We lopen langs Fort Spijkerboor, het grootste en modernste fort van de Stelling van Amsterdam. Vlak voor we bij Spijkerboor aankomen zien we het pontje net naar de overkant varen. Snel komt de schipper terug om ook ons over te zetten. Hij vindt het gezellig om even een praatje te maken.

We zijn de 5e en 6e die hij vandaag overzet en dat maakt het als vrijwilliger toch ook fijn iets te betekenen. Aan de overkant gaat de route over de brug en dan over de Oudelandsedijk langs de Knollendammervaart. Wie verzint zo’n naam. We wandelen tegen de wind in soms met een vlaag regen. Maar echt nat worden we niet. Overal om ons heen drassige weilanden met volop vogels. Niet echt bijzondere maar wel leuk om te zien als een groep vogels als een wolk door de lucht beweegt. In Oostknollerdam passeren we een oud smal bruggetje, met een sluisje om de waterstand te reguleren. Even verder een pontje die je zelf met een draaiwiel kunt bedienen. In het dorp is geen cafe of restaurant dus zitten we kort op een bank op het Pleintje, net een soort brink, om een boterham op te eten en de benen even te laten rusten.

Niet ver buiten het dorp zien we een begraafplaats omsloten door een hoge haag. Aan de andere kant van de weg een koetshuisje waarmee de doden vervoerd werden. Na de begraafplaats slaan we af naar de Schaalsmeerdijk en lopen door een prachtig vogelgebied Wormer en Jisp. Midden in

het landschap staat een oud huis te koop, vrij uitzicht heeft het zeker, maar het heeft ook een flinke opknapbeurt nodig. Hier en daar is het behoorlijk drassig en glibberen we een beetje. Wel met een prachtig uitzicht over De Marken. Terug op de hoofdweg naar Wormer komen we uit bij Bezoekerscentrum de Poelboerderij. Het pand is dicht. Net als we verder willen lopen begint het meer te regenen. De buienradar geeft aan dat het nog wel een kwartier kan duren voor de piek voorbij getrokken is. Uit de wind, op een kleine verhoging waar we gelukkig droog blijven, eten we onze laatste boterham op. Tegen de tijd dat de regen flink is geminderd gaan we verder langs de rand van open water De Poel met dorre rietkragen langs de

rand. Best een mooi uitzicht als je daar woont, al moet je wel een waterliefhebber zijn. De route slaat af richting Wormer zelf. Hier raken we de route kwijt, staan vlak voor de weilanden met uitzicht op de molens waar we naar toe willen. Helaas geen brug over het water. Met hulp van de gps lopen we terug naar de Dorpstraat en pikken daar het Trekvogelpad weer op. Een grindpad volgend komen we uit op een weg waar de route splitst. Naar links voor het vervolg van het Trekvogelpad, naar rechts voor de aan- en aftakroute Zaanse Schans en station. We kiezen voor de laatste, in de verwachting dat we door een prachtig natuurgebied gaan lopen. Dit valt wat tegen. Veel industrie en een autoweg die best druk is.

Uiteindelijk wordt toch de verwachting waar gemaakt als we bij de Zaanse molens uitkomen. Een schitterend gezicht, met al die draaiende molens op een rij. De hele Zaanse Schans staat er vol

mee. En aan het toerisme, wat zomers vast nog veel meer is, merken we ook dat dit toch een bijzonder Hollands plekje is. Veel mensen, met name Japanners, die ons tegemoet lopen met fototoestellen en ook de molens van binnen bewonderen. Overal ruik je warme chocola. Dichter bij het dorp ontdekken we een Openluchtmuseum met authentiek ogende huisjes, al twijfelen we of het echt zo origineel is. Wil je een bezoek brengen aan het museum dan moet je echt wat tijd hiervoor uittrekken. Wij wandelen over de grote brug met nogmaals prachtig uitzicht op de vele molens en karakteristieke Zaanse huisjes.

Na een cappuccino in een heerlijk warm restaurantje gaan we naar het station. Dit blijkt iets moeilijker bereikbaar dan gedacht omdat de hoofdingang zich aan de andere kant van het spoor bevindt, bereikbaar via de P&R parkeerplaats. Met de trein en overstap in Zaandam komen we terug in Utrecht. In een klein gezellig straatje achter de Mariaplaats kunnen we nog een tafeltje bemachtigen, het is tenslotte zaterdag, en genieten we van een welverdiende maaltijd. In de trein heeft mijn vriendin al uitgezocht hoe we de volgende keer met de bus naar de halte Voorsterbeek kunnen gaan zodat we niet het lange stuk langs de verkeersweg hoeven te lopen. Met twee optionele wandeldata in januari 2020 in de agenda nemen we afscheid in Utrecht om beide met onze gezinnen te gaan genieten van de feestdagen.

Alle foto's van De Rijp - Zaanse Schans

Dag 2 : Alkmaar - De Rijp

Dit keer is de reis korter dan bij het 1e traject, want nu kunnen we al starten in Alkmaar. De treinreis verloopt voorspoedig dus tegen 11 uur lopen we de stad in via de aanlooproute. In het centrum pakken we de route weer op. Bij de Grote St. Laurenskerk vinden we een paar gelegenheden om koffie te drinken.
Na de koffie mét wandelen we door kleine straatjes langs de Marktstraat, het Hof van Sonoy (oude mannen en vrouwenhuis) en de Kaasmarkt. Wat een leuke stad met prachtige oude panden is Alkmaar, echt verrassend. Op de Waagmarkt het prachtige Waaggebouw waar wekelijks de kaasmarkt wordt gehouden. Langs de oude gracht en door het park gaan we richting het Boekelermeer. Deze plas is in de 17e eeuw drooggelegd en is nu een bedrijventerrein. Een fietspad volgend wandelen we door de Boekelermeer, best wel groen met her en der een bedrijvenpand.

Aan het eind van het fietspad gaan we een grasdijk op. In de verte lonkt de Noordermolen uit 1589. Eens de meest krachtige poldermolen met een vermogen om ca 140 m3 (140.000 pakken melk) op te vijzelen. Voorbij de molen loopt het pad al slingerend naar het Noordhollandsch kanaal. Op ca 50 meter een soort van snackbar, eigenlijk zijn we wel toe aan een pauze. Omdat de veerpont net aanmeert besluiten we eerst naar de overkant te varen en in Zuidschermer te rusten. Langs het kanaal lopen we voor ons gevoel weer terug in de richting van waar we kwamen. Niet een mooie weg, naast ons razen de auto’s voorbij op de N244. Bij de Bloemendalerweg gaan we door de weilanden, een lange rechte asfaltweg van ca 1,5 km. Aan het eind slaan we af naar Zuidschermer.

Voor we de route verder volgen wandelen we eerst het dorp in richting kerk. Op de hoek een klein café, helaas dicht. Wel in de zon een picknickbank waar we onze boterham opeten. Even de voeten laten bijkomen. Terug het dorp uit op weg naar Driehuizen. Ook nu weer passeren we een oude molen; Molen K, die het Schermer heeft drooggemalen. Onderweg grote groepen trekvogels in het weiland. De LAW heet niet voor niets Trekvogelpad, al herkennen we maar weinig vogels.

Voor het dorp Driehuizen parkeren diverse mensen de auto. Er zal in het pittoreske dorp wel weinig parkeergelegenheid zijn. Wat een prachtige panden. Op de hoek een uitspanning waar een kop

hete chocolademelk ons goed smaakt. Verbaasd over de vele mensen die door het dorp lopen vragen we ons af wat de reden daarvoor is. Even later zien we dezelfde mensen terugkeren met hun kinderen; verderop is een school en het is de tijd dat de kinderen uit school komen. Tuurlijk lopen we even de lange dorpsstraat uit en z’n drie karakteristieke panden, waar de naam van het dorp Driehuizen vandaan komt, en een heus schoolgebouw zoals we zelf uit onze jeugd herinneren. Een graspad langs het waterrijk gebied met diverse trekvogels brengt ons langs de kruissloot. In de verte Driehuizen, rondom water. Een visser zit heerlijk op een bankje van de zon te genieten. Het doet er niet toe dat de vis niet echt toehapt. Het plekje is idyllisch en rustgevend.

Over een grasdijk gaat de route verder naar Noordeinde. In een sloot een tweetal Smients. Als we Noordeinde voorbij zijn komen we in de Eilandspolder, een veeneiland met tussen de vele sloten lange smalle stroken grasland. Vervoer van de koeien kon alleen per schuit. Het schemert al als we Graft inwandelen. Hier bevindt zich het kleinste snoepwinkeltje van Nederland: Bram en Aagie. Door Graft lopen we richting De Rijp. Hier wordt het zoeken naar de bushalte naar Amsterdam. Wel vinden buslijn 123 naar Alkmaar. Uiteindelijk met hulp van de gps lopen we terug naar een plein waar een norse buschauffeur in een onverlichte bus door een open raam ons vertelt waar de bushalte is. Na ca 5 minuten stopt dezelfde buschauffeur bij de halte en brengt ons in een klein uurtje naar Amsterdam.

Met een overstap van ruim 5 minuten halen we de trein naar Utrecht. Rond half zeven komen we aan en gaan naar de Oude Gracht en belanden in een werfkelder van een grieks restaurant. Het duurt even voor een tafel beschikbaar is, maar dan met een glas roden wijn en heerlijke Griekse schotel genieten we na van een heerlijke wandeldag die wel fris maar droog en zonnig was. Tot onze schrik is het al na tienen voor we naar de trein gaan met het vooruitzicht over twee weken al het vervolgtraject. Nu voor de verandering op een zaterdag zodat we gebruik kunnen maken van de veerpont bij Spijkerboor. Dat scheelt een flinke omlooproute die ons minder aantrekt.

Alle foto's van Alkmaar - De Rijp

Dag 1 : Bergen aan Zee - Alkmaar

Na afronding van het Grote Rivierenpad starten we vandaag met het Trekvogelpad, het langste natuurpad van Nederland; zo'n 414 km. We starten in Bergen aan Zee. Voor we daar zijn hebben we een hele reis te gaan. We hebben de reis goed gepland, vanuit de NS-trein op de bus van Alkmaar naar Bergen en aansluitend de buurtbus naar Bergen aan Zee bij het strand. Helaas loopt het anders. In de trein krijgen we de mededeling dat vanwege een storing de trein omrijdt via Haarlem naar Alkmaar: een half uur vertraging. In Alkmaar drinken we daarom maar alvast een kop koffie, zodat we bij aankomst in Bergen aan Zee direct op pad kunnen gaan. In Bergen moeten we even zoeken waar dee buurtbus staat, maar dan gaat de reis verder vlot.

Vanaf de halte in Bergen aan Zee wandelen we richting de zee, om het paviljoen heen, en daarna over het natte strand naar het noorden. Met het hoofd in de wind ervaren we weer even hoe het is aan de kust. Bij de afslag naast een strandrestaurant wandelen we de duinovergang over. Even

verder aan het pad ligt het natuurvriendenhuis Het Zeehuis. Hier halen we toegangskaartjes voor het Duinreservaat. Nog even een stuk verharde weg en dan duiken we de bossen in. Wel even twijfel en teruglopen of we een wegwijzer gemist hebben om af te slaan. Dit is niet het geval en dan wandelen we door het prachtige duingebied. Om ons heen de duinen en volop paddenstoelen. En zowaar een duinroosje! In de verte blikken we terug op Bergen aan Zee. Onderweg worden we verrast door paarden op het wandelpad. Voorzichtig lopen we erom heen, we willen de dieren niet aan het schrikken maken. Even verder op staan nog meer paarden en ook Schotse Hooglanders.

Langzaamaan verandert het landschap, minder duin en meer open terrein. Veel zien we niet van het dorpje Wimmenum, het pad loopt er te ver vanaf. Dit gebied is er wel naar vernoemd, nl Wimmenummerduinen, als onderdeel van het Noord Hollands Duinreservaat. Langs Egmond aan Zee gaat de route naar Egmond aan den Hoef. Hier lassen we een rustpauze in, we hebben tenslotte sinds de start ca 13 km gelopen, dus de benen willen wel even rust. Aan de rand van het dorp passeren we het slot van Egmond. Alleen de contouren op de grond zijn nog aanwezig, de rest is tijdens het beleg van Alkmaar in 1573 verwoest. De graaf van Egmond, Lamoraal van Gavere werd op bevel van Alva in Brussel onthoofd, al was van Egmond trouw aan de Spaanse koning.

Als we de verkeersweg over zijn gestoken, klimmen we over een overstapje bij een hek om de dijk op te gaan. Het is geen broedseizoen, dus is de hoofdroute toegankelijk. We klimmen over diverse

overstapjes, terwijl we verder wandelen langs de Hoevervaart. Prachtig hoor met grazende schaapjes op de dijk, meeuwen in het weiland en de vaart met rietkraag. Omdat de rood-wit markering ontbreekt twijfelen we even of we soms niet een afslag hebben gemist. Wel zien we markeringen van andere routes waar we dan maar op vertrouwen. Het is ook lastig in te schatten hoever je gelopen hebt. Het stuk over de dijk langs de vaart is ca 2 km. Eindelijk zien we de houten brug waarover we naar de andere kant moeten gaan. Haaks op de vorige dijk volgen we opnieuw een dijk tot aan de sluis. Hier gaan we verder over een fietspad tot we een aantal huizen gepasseerd zijn en afslaan bij het bos. Nogmaals een stukje dijk tot we in de buitenwijk van Alkmaar komen.

Het begint al te schemeren. De drukte van het verkeer neemt toe en het valt niet te vermijden dat we ook hier en daar via een zebrapad moeten oversteken voor we in het centrum zijn. Op het plein in het centrum zien we een geschikt restaurant waar we een 2-gangenmenu nemen. Daar zijn we wel aan toe, want sinds de taart bij de koffie aan het begin van de dag hebben we niets meer gegeten. We kijken naar de kaart in de gids, met het doel om een vervolgdag af te spreken en verbazen ons over de prachtige streken waar we nog doorheen zullen lopen. Verbaasd dat we niet eerder voor deze LAW hebben gekozen en met zin in het vervolgtraject besluiten we deze prachtige wandeldag met een voorspoedige reis naar huis.

Alle foto's van Bergen aan Zee - Alkmaar